A última semana de febreiro, concretamente os días 25, 26, 27, 28 e 29 de febreiro Con Moita Miga voltará para difundir e valorar o pan que se fai en Galicia.
Unha xuntanza de panadeiros a nivel nacional que falan de pan, poñen en marcha un circuito de venda de pans doutras panaderías na súa propia.
A mirada de meu pai visualizaba confianza. Desas olladas que transmiten ao mesmo tempo que sorpresa tamén unha certa satisfacción, xa vai para uns meses do que conto, pero a chamada que recibira o xefe fora gratamente recibida.
Vai para tempo que levo pensando e matinando sobre o pan e o futuro do mesmo. Levo coidando en demasía moitas situacións que a maior parte das veces non me gusta contalas. O abstracto do tema leva a dificultade, moitas veces, de concretalo e poder expresalo con certa nitidez.
Estaba a traballar no momento da chamada. Lembro que andaba a quitar as empanadillas do forno e faltaban as empanadas. Parei un momento e descolguei o teléfono. Dende o outro lado estábame a falar Ibán Yarza, pero tiven que dicirlle que se podía chamar dentro dun pouco xa que os produtos do forno non agardan.
Hai días de saudade, hai días que un non sabe ben por que se sinte máis parte da terra e se cabe máis reinvindicativo e defensor de seu e do noso. E hoxe gustariame marcala diferencia sen ningunha intención de confrontación.
con José Ayats Sesé non se fala só de pasado, nin de presente. O futuro marca que continúe sendo transcendente no mundo das masas hidratadas.
Sinceramente, non me gustaría perder a perspectiva correcta. Posiblemente non a teña. Pero antes de escribir o seguinte, xa levo pensado moito neste tema dende fai uns días...
O tempo pasa rápido. Moitas veces como se non te deras conta. Pero pasa. E paga a pena pensar no camiño que toman as cousas, no momento actual e no período percorrido ata hoxe.
A semana pasada vin o programa na televisión de Pesadilla en la cocina. Ben, a verdade é que apenas vexo a tele, pero coincidiu que este programa tamén tiña ganas de velo.